مقصود از مبداء آفرینش،ماده نخستین است که خلقت انسان به آن منتهی میگردد،به گونهای که اگر مراحل بعدی خلقت را یکی پس از دیگری پشت سر بگذاریم سرانجام به این ماده میرسیم.البته ماده نخست میتواند،حالات مختلف داشته باشد،و برخی از آن،بر برخی دیگر مقدم و ریشه دومی شمرده شود ولی از آنجا که این حالات،مایه پیدایش انواع مختلف نمیگردد،بلکه حالات و کیفیات همان ماده شمرده میشود،ما همه را،تحت عنوان"مبداء واحد"میآوریم هر چند ممکن است میان آنها تقدم و تاخری نیز وجود داشته باشد.مثلا خاک و گل،و یا عصاره و چکیده گل و یا گل خشک مانند سفال،انواع متعدد نیستند،بلکه حالات مختلف ماده"ترابی"میباشند که آنرا به دو صورت و یا صورتهای گوناگون نشان میدهند هر چند واقعیت همگی یک شیء بیشش نیست و لذا ما همه این حالات را"مبداء آفرینش"نامیده و در این بخش آوردهایم.
قرآن مبداء آفرینش انسان را اموری،به شرح زیر معرفی میکند: