«الحمدلله رب العالمین، بعدد ما احاط به علمک! الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی»یک صحنه هایی پیش می آید، که آدم نگاه می کند، آدم آب که اسراف می کند، آب را حرام می کند. ولی بعضی اسراف ها همه چیز با هم حرام می شود. در مسائل فرهنگی، اگر از بنده بپرسند فکر می کنم بیش ترین اسراف، ولخرجی، گناه، در مسائل فرهنگی می شود. همه هم دارند کار فرهنگی می کنند. در پادگان ها، در دانشگاه، آموزش و پرورش، اداره ها، صدا و سیما، ارشاد، سینماها، همه ی اینهایی که روی مغز مردم کار می کنند، کار فرهنگی می کنند، من دیشب نشستم، اصول کار فرهنگی را نوشتم. اصول زیادی است، شاید پنجاه شصت اصل باشد.اگر کشور ما طبق این اصول عمل کند، نه به عنوان اینکه من حالا کسی هستم، من مقام رسمی در کشور نیستم. اما یک معلم قرآن هستم، به لطف الهی! و سعی می کنم هر چه می گویم از قرآن می گویم. یعنی کسی اگر انجام ندهد، باید در مقابل قرآن جواب بدهد. خیلی هم کاری به مسائل سیاسی و اقتصادی و نمی دانم سلیقه های فردی و حزبی ندارم. مثلاً وقتی لای قرآن را باز می کنیم، مثلاً می بینیم ما به این آیه می خوریم، یا نمی خوریم. اصول کار فرهنگی بحث خوبی است. اگر خدا قبول کند و اثر کند، بیش ترین صرفه جویی می شود. حالا ما حدود چهارده میلیون محصل داریم، حدود یک میلیون معلم داریم، عرض کردم، همه ی اینهایی که کار فرهنگی می کنند، دانشگاه و حوزه و در حوزه های علمیه. . . در مساجد که کار فرهنگی می کنند، چقدر کارهای فرهنگی بیخود می شود. به اسم دین و به اسم مذهب، کار غلط می شود.موضوع بحثمان اصولی در کارهای فرهنگی است.